Schijtliteratuur

Eén van mijn huisgenoten - ik vermoed Albin - leest de krant op de wc. Dat weet ik omdat bijna dagelijks de Berliner Zeitung uitgespreid op de badkamervloer voor de wc-pot ligt. Ik vind dat vreemd. Ik vind het zelfs, op het gevaar af elitair te klinken, boers. Ik heb zelf in ieder geval nooit de behoefte om lekker het nieuws van vandaag door te nemen terwijl ik afscheid neem van de maaltijd van gisteren.
Nou moet ik wel zeggen dat ik zelf ook graag af en toe iets lees op de wc, maar dan het liefst korte spreuken, cartoons of meer in het algemeen de geschiedenisscheurkalender. Daarnaast lees ik op openbare wc's vaak noodgedwongen de in de deur gekraste mededelingen. Meestal gaat het hierbij om obsceniteiten, maar heel soms staat er een verheffende tekst tussen. Dat was het geval op de FU. Ik was door de tekst zozeer geraakt dat ik hem in mijn collegeblok genoteerd heb. Ik ben helaas wel vergeten in welk hokje deze tekst te vinden is, anders was dat zonder twijfel mijn vaste gemaksplek geworden! Jullie zitten nu natuurlijk met samengeknepen billen te wachten op deze duizelingwekkende deurspreuk. Nou daar komt 'ie, maar niet voordat ik gezegd heb dat hij in het bijzonder Pieter aan zal spreken. Op de wc-deur stond de wonderbaarlijk mooie zin: "Lebt und lest Adorno!"