Bezoek

Dit weekend had Olijs bezoek. U weet dat we hem de vorige keer achtergelaten hadden bij Sintmaartensvlotbrug alwaar hij een brutale oude grijsaard ontvluchtte. Ik kan u mededelen dat hij zonder kleerscheuren op deze grijze, maar met zwarte accenten, bladzijde uit zijn levensgeschiedenis kan terugkijken. Olijs verkeert in blakende gezondheid en werkt wederom alle dagen van de week in de kleine klompenklopperij van opa Azram. (dat is geen Turks, dat is Westfries, komt van Miedema)
Maar in het weekend is hij vrij en hoeft hij geen klomp te kloppen. Dan gaat Olijs dingen doen. "Het is belangrijk", zo zegt hij altijd, "om nu en dan eens wat dingen te doen. Vooral het weekend leent zich uitermate goed voor het doen van dingen." Zo ook afgelopen weekend. Bij uitstek eigenlijk afgelopen weekend, want er kwam bezoek. En dingen doen alleen is maar alleen. Samen dingen doen is altijd een stuk plezieriger. Olijs keek dan ook al weken uit naar het bewuste weekeinde waarin een oude vriend, van over de grote plas, op bezoek zou komen. Helemaal vanuit Stavoren, een Oostfries zogezegd. Sierk-Jan Steigenga was ergens midden in de jaren negentig vanuit het veilige West-Friesland vertrokken naar het woestere moederland. Hier was hij neergestreken in een van de meest onaanzienlijke dorpjes in deze negorij: Goenga. Daar had hij met blote handen een boerderij gebouwd en was koeiensexer geworden, een edel beroep.
Maar nu had Sierk-Jan dus genoeg geld gespaard om zo snel als zijn skonkjes hem dragen konden de gevaarlijke overtocht te aanvaarden. Op de vroege mistige zaterdagmorgen kwam hij aan. Op de kaai stonden Olijs, opa Azram en de grote Friese stamboek Bertha BSC hem op te wachten. Kortom het hele dorp was uitgelopen. Ontdaan dooor zoveel vriendelijkheid pinkte Sierk-Jan een traantje weg en sloot de eveneens hevig snikkende Olijs in zijn armen: "Zo, ik ben er weer", sprak hij en dat was niets teveel gezegd. Hij was er weer.
Het hele weekend lang vulden Olijs en Sierk-Jan de tijd met spelletjes en uitstapjes in de omgeving. Het was weer net als vroeger toen ze de donkere bossen rond Midwoud en Hoogwoud onveilig maakten en de moeders hun kinderen voor het slapen bang maakten met de woorden: "als je nu niet braaf gaat slapen dan moet je mee met Olijs en Sierk-Jan en dan, en dan, en dan...!" Geen enkel kind kon die gedachte verdragen en deed dus prompt wat moeder vroeg. Slapen.
Olijs en zijn teurggekeerde strijdmakker reden op hun stalen rossen door de omgeving, bezochten Grootebroek, de middeleeuwse universiteitsstad. Daar in die stad studeren de kinderen van de Westfriese adel en notabelen, die niet slim genoeg zijn voor de prestigieuze Universiteit van Nibbixwoud.
Helaas kwam aan dit eindeloze weekend een eind en moest Sierk-Jan weer op huis aan. Met een hutkoffer vol nieuwe kleren in zijn ene en drie kilo biefstuk in de andere hand stapte hij de loopplank op.
"Tot ziens Olijs."
"Tot ziens S-J."
Terwijl de boot het ruime sop koos en Olijs' ogen zich vulden met evenzo zout water hoorde hij nog net Sierk-Jan roepen:"Weet je hoe de Engelsen rodelen noemen? ... Luge!"
"Goh", dacht Olijs, "dat is nog eens handig om te weten."