Wat een weer vandaag! De Anglicanen alhier klagen steen en been over de bittere koude, maar ik geniet met volle teugen. Had ik schaatsen bij me, dan waren ze uit het vet en stond ik ze nu zingend te slijpen. Hoewel, er zijn hier weinig sloten en meren die daadwerkelijk dicht zouden kunnen vriezen. Gelukkig heb ik altijd nog mijn rijwiel. Mijn stalen ros, uit het vet noch geslepen, maar toch voldoet ie. Mijn trouwe tweewieler.
Het weer gaf de ommelanden een luister mee die ik nog niet eerder zo had ervaren. De blauwe lucht, het laagje mist boven de groene velden en het VSM landschap: bomen en heuvels vormden een pastelkleurig landschap dat steeds lichter werd tot het vervaagde in de lucht. Geen horizon.
Dat was nog toen het licht was, maar nu 's avonds voegt York een extra dimensie toe aan het winterweer, en andersom. De hele stad ruikt prikkelende naar kolenkachels. De rook kringelt op uit de vele schoorstenen envermengt zich met de mist. Dit geeft de stad een mystiek (of is het juist mistiek?) sfeertje.
De maaltijd wacht. Stamppot? Snert? Yorkshire pudding?
dinsdag 24 januari 2006
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
3 opmerkingen:
Jammer dat je papa + digitale camera niet bij je hebt, zou mooie plaatjes oplevene.
Verder is het ook hier wachten op de (uitwerking van de) Russische kou die de grachten eindelijk weer eens klaar maakt voor een 'elf stegen tocht'.
Wat een fijn weer! Hier is het ook lekker koud, en het waait hard, zodat binnen zitten (met de nieuwe pluizige aanwinst, zie http://phileine.blogspot.com ;)) extra prettig is.
Is je Brinta al op?
*is ook blij met de nieuwe GLH aanwinst en wordt steeds benieuwder - is dat een woord? - naar York*
Een reactie posten