Loflied

Dankzij Nynke eet ik nog elke ochtend een lekker grote bak Brinta(bee). Waarvoor dank. Dit tot verbijstering van Chris, onze poetskabouter, die zelf altijd bij ons tosti’s staat te bakken, zoals vanmorgen. Of hij zit televisie te kijken. Of hij leest de krant. Of hij houdt een praatje. Hij doet een heleboel, maar hij doet bar weinig. Hij moet elke dag vier uur lang ons huis schoon maken(al ridicuul genoeg, zo vies zijn we niet), maar desalniettemin is het er niet okselfris. Maar dit terzijde.
Brinta dus. Ik ben elke dag weer dankbaar dat meneer Brinta ooit dit ontbijt der kampioenen heeft uitgevonden. Wat is er immers lekkerder dan een groot bord dampende Brinta? Het parfum van gekookt karton met melk doet zelfs de grootste chagrijn met een ochtendhumeur lachend de dag tegemoet treden…
Zoals de goden allemaal afkomen op de zoete geur van ambrozijn diep opsnuiven als hen op de Olympos een feestmaal te wachten staat, zo sta ik ’s ochtends in de keuken van mijn studentenhuis in York. Met bibberende neusvleugels van genot en de wetenschap dat ik de dag mag beginnen met zo een hemels maal. Dan ben ik geroerd tot in het diepst van mijn ziel. (Dat is belangrijk anders brandt het aan, dus: goed roeren)
Oh Brinta! Je bent een genoegen voor elk zintuig. Je smaak, als de beste wijn. Je geur als een bloemenbed in april. Het geluid dat je maakt wanneer ik het met aan kunst grenzende elegantie in mijn papbak kwak. Oh, en dan heb ik het nog niet eens over je textuur, hoe het voelt. Niets is zachter, daar kunnen geen babybilletjes tegenop. Nee zelfs Page komt er niet bij in de buurt. Het is alsof ik zijde inhaleer. In één woord: supercalifragilisticexpialidoceous!
Maar gruwel, over enkele dagen zal het pak leeg zijn… Heeft mijn leven dan nog zin? Wat moet ik dan? Eieren, champignons, bacon, worstjes, tomaten, bonen, jam en toost?

Full English Breakfast?

There once was an old man in York,
He was killed with only a fork.
The killer was caught,
Said: "Just as I thought
Human flesh tastes better than pork."