Ouderwets stevig swingen

Ik heb normaal al een onbedwingbare lust om met de liedjes in mijn hoofd mee te zingen. Op de fiets en in een lege treincoupé geef ik me gewoon volledig over aan deze neiging. Dan zit ik te zingen dat het een lieve lust is. Tranentrekkers, levensliederen, kinderliedjes, chansons, folksongs, canons (lastig hoor, alleen) en popsongs. Nog erger is dat ik ook ritmisch meebeweeg, dansen kan ik het niet noemen.
Nu heeft de Sint bij zijn bezoek aan Nederland voor mij een mp3 spelertje achtergelaten. Dat is de goden verzoeken natuurlijk! Met echte muziek op mijn oren kan ik me gewoon niet inhouden. Ik swing dus nu voortdurend de pan uit. Dus als je me schokschouderend, hoofdknikkend en onsamenhangende geluiden voortbrengend langs ziet rijden op mijn racefiets, schrik niet. Nee ik heb geen beroerte, geen epileptische aanval. Er is gewoon sprake van ouderwets stevig swingen.

Dan wil ik graag afsluiten met een rijmpje nog uit Krakau:

Een oude man uit Hillegom
ging 's avonds graag een blokje om.
Dan liep hij langs de bollenvelden,
waar de Polen bollen pelden.

Hij kon die Polen zeer waarderen.
Hij vond die Polen toffe peren.
Maar je had ook halve zolen,
en die waren tegen Polen.