Jargon

Amai, vandaag om half een gaan trainen. Nou ja, eerst was het bd-time met de Swabo familie. Om een uur toch vertrokken, langs de Leidsevaart tweeënvijftig zestien. We gingen en bloc, op de grote plateau. De Spijker voerde de forcing en zat met zijn hol open en zijn tong tussen de spaken te stoempen op de kop. Ik zat in zijn wiel met mijn pik te spelen. Ik had moraal.
Toen het mijn aflossing was liepen toch de benen vol, tsja pap in de benen, ik reed met vierkante wielen. Maar ja je moet toch hard trainen om niet in de mongolenwaaier terecht te komen. Ondertussen was het gaan regenen, gelukkig hoefden we bij de heuveltest bij Meijendel maar drie keer tweeënvijftig veertien omhoog. Toch was ik blij dat ik mijn lupaatje had meegenomen, anders had ik het nog zwaarder gehad op de terugweg.
Terug reden we voor de wind op negenendertig vijftien, dat is geen verzet natuurlijk, maar je moet je rust pakken. De Spijker en Meijer sloegen bij Wassenaarse slag af, maar Dikbil en ik volgden de Duif naar de Bollenstreek, daar lagen kleren van Den Dissel, die Dikbil mee moest nemen. Toen de Duif was afgeslagen reden Dikbil, Michiel, de Duitser en ik nog als een malle over de Boender.
Toen we daar van iedereen afscheid hadden genomen reden Dikbil en ik naar huis. Want ja, de finish ligt pas aan de meet. Door de regen was mijn fiets vies. Kon ik na zo'n zware training ook nog eens mijn kader gaan kuisen.

Amai, Parijs is nog ver.