Reanimatie

Vandaag is bij mijn ouders thuis het langverwachte pakketje uit York bezorgd. Ik was al onder voorbehoud toegelaten, maar ik kon in principe nog afgewezen worden. Geef ze eens ongelijk.
Ik begon de afgelopen dagen een beetje zenuwachtig te worden en ik had al driftig rondgemaild naar zoveel mogelijk betrokkenen. Op hoge poten Marlies Bussemaker op haar vestje gespuugd. (Geeft nare vlekken) Maar ik was om niets bezorgd geweest, ha! Morgen trein ik eventjes naar Leiden om de papieren op te halen, alles in te vullen en weer retour afzender naar de UK te sturen.

Dat zou eigenlijk iedereen moeten doen!
- Wat papieren invullen en naar Engeland sturen?
Nee, duh, naar Leiden treinen. Het is een prachtige stad, vooral in de begindagen van oktober.

Maar het feit dat ik deze blog reanimeer hangt samen met mijn zekere vertrek naar de andere kant van de grijze koude Noordzee. My Bonnie is over the ocean... Ik ben namelijk van plan het thuisfront een beetje op de hoogte te houden over al mijn avonturen aldaar door middel van berichten op deze blog. Nu het internet zelfs voor mijn 88-jarige oma geen geheimen meer kent, staat niets me in de weg.

Goed, een korte cursus html zou geen kwaad kunnen, dan kan ik me nog beter presenteren. Hoewel ik het eigenlijk zou moeten kunnen, ik had tenslotte ooit een 10 voor een Historisch Ambacht site over het kasteel Moersbergen en natuurlijk een prachtige site over Floor Kuylman.

Ik hou het weer even voor gezien met de mededeling dat mijn weekend weer begonnen is, en bovendien dat Krakau echt geweldig was. Ik heb nog nooit zoveel gelachen in één week. Ik had voor het eerst van mijn leven last van een post-vakantie-dip. Ik! Ik, het toonbeeld van evenwichtigheid...

Aju paraplu!