Schone schijn

Overal gele bloemen, of blauwe lucht, en heel veel groen gras. En af en toe blauwe bloesem of witje wolken. Maar alleen heel af en toe, voor de afwisseling. Er groeit hier vooral veel koolzaad. Ik denk dat ongeveer een vijfde van het land verborgen is onder een dik tapijt koolzaad. Het ruikt een beetje naar kaas, vind ik. Het heeft een beetje een weeige zoete geur, wel lekker. Het is eigenlijk alsof ik voortdurend in een ansichtkaart gevangen zit.
In Engeland mag het dan officieel verdwenen zijn, maar de klassenmaatschappij bestaat nog steeds. Iedere Engelsman weet uit welke klasse hij komt en in welke klasse hij niet terecht wil komen. Je kan je dus ook beter voordoen dan je bent: keeping up appearances. Zelfs bloemen doen hier aan mee. Koolzaad niet nee, die niet. Koolzaad is een hardwerkend gewas dat de grond vruchtbaar maakt en tevreden is met zijn lot: als niets meer op de grond wil groeien dan kan koolzaad er bloeien alsof het een zachtaardige composthoop betreft. Nee dandelions, dat zijn de nouveaux riches van het bloemenrijk. Wat nou dandelion! Dat klinkt toch veel te stijlvol en dapper. Het lijkt haast wel een samenvoegsel van Dandy en Lion. Een bloem met gevoel voor mode en het hart van een leeuw. Jaja, ik moet het nog maar zien. Het is gewoon een paardenbloem!

Zelfs in huize Fulford is de lente in volle hevigheid losgebarsten, want toen ik vanmorgen Chris, onze hobbit/dwerg/schoonmaker verwachtte, stond er plotseling een lange blonde deerne in de keuken te boenen. Ze valt even in voor Chris.