Kip?

Het afgelopen weekend stond voor het eerst in lange tijd niet in het teken van fietsen. Nee, ik heb me met mijn tweede liefhebberij bezig gehouden: eten.
Zoals iedereen natuurlijk weet is het namelijk vandaag memorial day in de Verenigde Staten. En wat doen Amerikanen om dit te vieren? Zij komen allen tezamen om te barbecuen. Jawel. En omdat zaterdag beter uitkwam dan maandag vond er zaterdagmiddag om vier uur 's middags (wat een tijd!) een barbecue plaats.
Ik had speciaal voor de gelegenheid mijn Amerikaansevlagboxer aangetrokken en een t-shirt met 'Wisconsin Wildcats' erop (ik blijf natuurlijk een cheesehead). Zo helemaal op mijn memorialdaybest gekleed stortte ik me op de heerlijke spijzen die op de tafel in de woonkamer waren uitgestald. Een waar feestmaal!
Toen de avond viel gingen we met een groepje de stad in. Nou heb ik in vorige verhalen al enkele facetten van het Engelse uitgaansleven belicht, maar een belangrijk onderdeel ervan is, naar ik meen, nog in duisternis gehuld. Ik had me er ook nog niet erg in verdiept tot ik er zaterdag op overweldigende wijze mee werd geconfronteerd. Natuurlijk, ik had wel vaker groepjes vrouwen, soms ook mannen, verkleed door York zien lopen. Met een paarse glittercowboyhoed op, of allemaal in het knalgeel gekleed, maar ze waren me nooit echt opgevallen, maar nu kon ik er niet meer omheen: engelsen en hun vrijgezellenfeesten. Of zoals ze hier heten hen parties (voor vrouwen) en stag parties (voor mannen).
Wij bevonden ons die avond in een bar met de welsprekende naam Orgasmic, met zo'n naam kan je ook eigenlijk niets anders verwachten. We hadden een tafeltje veroverd naast de dansvloer (aanwezig in elke club, terwijl geen enkele Engelsman of -vrouw met de voetjes van de vloer gaat), en hadden juist geproost toen er een lading vreemd gekleedde vrouwen het etablissement binnengolfde. Ze kwamen in etappes. Eerst waren daar de in nachtclubkleding gehulde struise dames, vervolgens dromden er ladingen dienstertjes om ons heen, met witte schortjes. Achter mij kwamen twee dunne verpleegstertjes te zitten terwijl aan de andere kant van de dansvloer een zestal playboy bunnies de kroeg op stelten zetten. Ook was er een dame in leer gehuld en een ander was in nagenoeg niets gehuld. Kortom, een gezellige boel, schaamteloos en verbazingwekkend afstotelijk, maar gezellig.
Daarna vulde een groep in pak gehulde mannen de dansvloer en zij probeerden wanhopig om indruk te maken op Heather (zij ging trouwen. Dat weet ik want dat stond op de enorme button die ze achterop haar rug had) en haar vriendinnen. De jongen die ging trouwen (naam onbekend, maar hij had een ketting met een gigantische hanger eraan, waar STAG! op stond om zijn nek hangen) en zijn vrienden dropen echter snel af. Daarna liep de pub snel leeg, en moesten we wederom verbaasd vaststellen dat we om half twaalf naar huis gingen.
De dag erna werd ik om kwart voor twaalf 's ochtends wakker om om twaalf uur met Sasha en Lisa naar de Evil Eye Lounge te gaan. Daar zouden wij, en dat hebben we ook gedaan, genieten van een sunday roast. We kregen ieder een bord met onnoemlijk veel voedsel voorgezet. In ieder geval kregen we vlees, Yorkshire pudding, wortel, aardappel, broccoli, turnip en rode kool. Dit alles was overgoten met jus, en daarna nog een keer met nog meer jus. En dat dan twee keer. Minimaal. Inderdaad, een eenvoudig doch voedzame maaltijd... en een goed weekend.